Trzy Korony, Okrąglica - niebieski szlak z Czorsztyna (Pieniny)

Szlak niebieski z Czorsztyna przebiega przez Halę Majerz. Proponujemy z tego miejsca rozpocząć wędrówkę. Hala jest długa, ale pozwala od pierwszych chwil poczuć magię tego miejsca. Pagórkowate, zielone łąki, krowy, owieczki, pies pasterski i niesamowite panoramy na okolicę i szczyty Tatr, nie zrobić sobie tutaj biwaku lub pauzy to jak wyrzucić kupon z sześcioma prawidłowo skreślonymi liczbami w losowaniu Lotto. I ta cudowna cisza przerywana dzwonieniem dzwonków owiec i muczeniem krów. Ja w tym miejscu zakochałem się momentalnie. Polecamy również bacówkę, jest ona tuż za bramą Pienińskiego Parku Narodowego. Bacówka oferuje pyszne sery, a jak dobrze zagadamy z bacą o odpowiedniej porze to i świeże mleko. Baca specyficzny, mało rozmowny, a kiedy już odpowie to wydaje się jakby zużył na tę odpowiedź całą energię. Widząc ogień i ruszt zapytaliśmy, czy możemy prosić o oscypki z grilla, na co baca odparł: „Musicie se zrobić sami, bo jo ni mom casu” i poszedł. Bardziej rozmowny był jego kolega, który opowiedział nam trochę o tym miejscu i ponarzekał na sezon, w którym turystów jest od groma i tworzą zatory na szczyt Trzech Koron. Dobrze, że jest już po sezonie.

Jak oceniamy dalszy szlak? Przechodząc przez ruchliwą ulicę (brak jakiegokolwiek przejścia dla pieszych) wchodzimy w leśną scenerię. Niestety od tego momentu zaczynają się wyłaniać minusy, które dostrzegam, tj. nieregularność trasy (wchodzimy stromym zboczem, wkładamy mnóstwo wysiłku i zaraz schodzimy w dół, żeby po chwili znów przerabiać ten sam scenariusz). Wracając tym samym szlakiem to tak jakbyśmy dwa razy zdobywali szczyt Trzech Koron, dodatkowo zmęczenie podkreśla monotonię. Kolejny minus to podobny do siebie krajobraz, trochę lasu, trochę łąk i tak w kółko aż do przełęczy Szopka, która wprowadza diametralne zmiany. Te zmiany to wyczerpujący odcinek pod górę (nie ma taryfy ulgowej), ale z pewnością zrobiło się ciekawiej i aż do szczytu słowo „ciekawiej” ciągle rośnie w siłę.

Na przełęczy Szopka wbiegłem z moją kamerą i dość dużym gimbalem, co zwróciło uwagę młodzieży siedzącej na ławce i usłyszałem dość zabawny zwrot: „Ty, patrz, Gonciarz leci”.

Trudny odcinek wieńczy wiata turystyczna oraz nieco wyżej w szeregu ułożone ławki. Jeszcze tylko parę kroków i najwyższa turnia zdobyta. Wejście na Okrąglicę jest płatne, prowadzą na nią metalowe kładki oraz schody, które odradzam osobom z lękiem wysokości czy przestrzeni. Kładki są z prześwitem i widzimy pod nogami strome zbocze góry. Na samej górze czeka ciasny, lekko skrzypiący podest z poręczami, z którego rozpościera się piękny widok (podobno podest mieści 30 osób, ale trudno w to uwierzyć). Zarówno wejście na szczyt jak i zejście jest odseparowane od siebie tak, aby turyści się nie zadeptali – nie wyobrażam sobie co tutaj się dzieje w pełnym sezonie.

Szlak niebieski z Czorsztyna uważam za średnio trudny, dość męczący – szczególnie dwa miejsca mogą przyprawić o szybszy puls. Pierwsze to odsłonięte wejście niedaleko przełęczy Sańba, a drugi odcinek od przełęczy Szopka na szczyt.
Dość długie postoje oraz opracowywanie szlaku w formie wideo i zdjęciowej spowodowało powrót o zachodzie słońca – bursztynowy kolor Tatr i piękny widok na jezioro Czorsztyńskie wynagrodziło wszelkie trudy oraz dołożyło kropkę nad „i” dzisiejszego wypadu.